In het kader van oktober borstkankermaand, in deze nieuwsbrief een interview met Gezette. Gezette is 59 jaar en traint sinds juni 2019 op de studio: personal training bij Lieke en sinds een jaar 1x per week de pilates flow les bij Suzette. Bij Gezette is in december 2011 borstkanker ontdekt.
Kun je vertellen hoe je hebt ontdekt dat je borstkanker had?
Ik was op vakantie en voelde tijdens zelfonderzoek een knobbeltje in mijn borst. Bij terugkomst ben ik via de huisarts, pas na flink aandringen, doorverwezen naar het ziekenhuis voor nader onderzoek. Dat doorverwijzen ging niet gemakkelijk, aangezien de huisarts van mening was dat er niets aan de hand was. Ook de specialisten in het ziekenhuis dachten in 1e instantie dat er niets aan de hand was. Op de MRI- en de PET scan was niets te zien. Ze wilden mij na elk onderzoek waarbij ze niets zagen wegsturen, maar ik stond erop dat er verder gezocht werd. Ik ken mijn lijf goed en ik wist gewoon dat er iets niet klopte. Uiteindelijk vonden ze de tumor bij de echo. Na biopsie bleek dat ik een zeer agressieve vorm van borstkanker had. Als ik mij had laten wegsturen, dan was ik bij een later onderzoek vermoedelijk te laat geweest.
Je hebt het knobbeltje zelf ontdekt. Deed je regelmatig zelfonderzoek?
Ja, en ik zou elke vrouw willen aanraden om dit te doen! Doe regelmatig zelfonderzoek en geef gehoor aan de oproep voor het bevolkingsonderzoek naar borstkanker. Hoe eerder je het ontdekt, hoe beter behandelbaar het is.
Terug naar de diagnose en het behandeltraject. Dat is voor elke vrouw anders. Hoe zag jouw behandeling eruit?
Ik heb op 27 december een borst besparende operatie gehad. Na 2 weken kwam de uitslag en toen bleek dat nog niet alles weg was. Mijn lichaam had eerst herstel nodig van de 1e operatie, dus na een maand ben ik voor de 2e keer geopereerd. Na de 2e operatie heb ik 33x bestraling gehad, 12x elke 3 weken een chemokuur en daarna nog gedurende 4 maanden elke week. Na al deze behandelingen moest ik nog 10 jaar lang hormonen pillen slikken om de kans op terugkeer te minimaliseren.
Dat is een heel fors aantal bestralingen en chemotherapie. Hoe was dat voor je?
Ik had een heel agressieve vorm van borstkanker, dus daarom was er een hele forse behandeling nodig. Het viel niet mee. Na een chemokuur heb je even tijd nodig om te herstellen, waarna de volgende kuur wordt gegeven. Ik kreeg echter ook meermalen een ontsteking in de operatiewond die niet goed heelde, waarvan mijn lichaam ook moest herstellen voordat de volgende kuur kon starten.
Wat heeft je geholpen tijdens dit hele proces van diagnose tot nu?
Ik denk mijn positieve instelling. Ik was echt wel ziek van de chemo, maar het ontvangen van de chemo altijd zien als het medicijn wat mijn lichaam beter zou maken, maakte dat ik er anders in stond. Ik pepte mezelf op met muziek en probeerde heel bewust te genieten van alle kleine dingen, zoals een lekkere kop thee of het contact met vrienden en collega’s.
Heb je steun gehad van je vrienden en collega’s?
Jazeker! Ik ben van het begin af aan heel open geweest over mijn ziekte. Je wereld wordt tijdens je ziekte steeds kleiner: je werk stopt, sociale contacten en sport staan op een laag pitje, terwijl de mensen om je heen gewoon doorgaan met hun leven. Mijn vrienden en collega’s wisten dat alles bespreekbaar was. Als ze belden terwijl ik net chemo had gehad, zei ik ‘heel fijn dat je belt, maar ik heb net chemo gehad, dus bel me ajb over 2 dagen even terug.” Door er open over te praten kun je steun ontvangen en blijf je bij de buitenwereld betrokken. Ik weet nog goed dat ik een mand kreeg van mijn collega’s, met 33 kleine cadeautjes; voor elke bestraling mocht ik er 1 openmaken. Dat soort lieve cadeaus heeft me enorm gesteund. Ook mijn man was een grote steun. Hij nam me bijvoorbeeld elke dag mee naar buiten, ook als ik me fysiek beroerd voelde. Toch even naar buiten en bewegen, al is het maar 5 minuten. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je je ziekte accepteert en probeert om positief en actief te blijven.
Wil je nog iets kwijt ter afsluiting?
Ja, ik denk dat het belangrijk is als er open wordt gepraat over borstkanker. Toen Lieke mij vroeg voor het interview heb ik ja gezegd, omdat ik graag mensen help. En ook als er maar 1 persoon is die steun heeft aan het lezen van dit interview, is het voor mij de moeite waard. Je leven verandert, je lichaam verandert, het vertrouwen in je lichaam wordt geschaad en je perspectief op het leven verandert. Probeer zoveel mogelijk positief te blijven en te genieten van de kleine dingen en de mensen om je heen, die het leven de moeite waard maken. Pluk het leven 😊